Spannend moment als trainer: wat te doen?

“Mijn auto staat bij de garage en ik krijg een leenfiets mee.
Een super hippe met mandje en versnelling. En … terugtraprem.
Er zijn van die dingen die je niet verleert. Dat gaat ook op voor fietsen met terugtraprem.
Al voelt het spannend en is het even wennen en oppassen geblazen.

Je wilt een goede training geven, en heel veel waarde leveren. En dan gebeurt er dit …

De training is bijna afgelopen en je ziet fronsende blikken. Een deelnemer vraagt op de valreep: “Hoe dan precies? Heb je nog meer tips?” Je voelt je verstijven. Je slikt, schraapt je keel en slikt nog eens. Dan open je je mond en begint te praten. Snel te praten. Achteraf heb je geen idee wat je allemaal hebt gezegd.

Hoe komt het dat dit moment spannend voelt?

Dat je het gevoel hebt door de mand te vallen?

Dat komt omdat je vergeet je superpower in te zetten. Dat ene waar je zo goed in bent. Jouw natuurlijke talent. Je superkracht.

Geruststelling

Weet je, die superpower is in spannende situaties echt niet ineens pats boem weg. Dat zou wat zijn. Die superpower van je zoals: verbinding, creativiteit, inspiratie is er gewoon. Je kunt er alleen op dat moment niet bij.

Want ooit was het nodig om heel stil te zijn en je klein te houden. Dat gebeurt zomaar weer als je fronsende blikken ziet en vragende ogen. Je verstijft en denkt gelijk dat je het niet goed doet. Dus ga je nog beter je best doen en op de valreep allerlei tips delen. Als een soort robot.

Overlevingsstrategie

Het is een overlevingsstrategie die vroeger heel helpend is geweest. Maar nu niet meer als volwassene. Het belemmert je juist verschrikkelijk en zorgt er bijna voor dat je stopt met trainingen geven.

Weet dat je niet de enige bent die in een triggersituatie terugvalt op zo’n oude strategie. Veel van mijn klanten herkennen dat. Echt waar.

Wat kun je doen op het moment dat het spannend voelt als trainer?

Je ziet de fronsende blikken, de vragende ogen en hoort de roep om waarde te leveren. Je voelt je buikpijn en de neiging om veel te delen. Wat kun je doen in die split-second?

7 acties om ‘erbij’ te blijven:

1. wees stil en adem
2. voel je voeten
3. beweeg je lijf een beetje
4. merk de kritische gedachten op
5. adem en voel weer je voeten
6. glimlach
7. kijk de groep aan

Zo neem je meer afstand van al dat kritische en spannende gedoe. Je observeert jezelf en daardoor stap je uit die robotstand.

Verbinding met jezelf

Je gaat weer verbinding voelen met jezelf en jouw kwaliteiten. Er zijn van die dingen die je niet verleert. Die van nature in je zitten, het zijn jouw natuurlijk kwaliteiten.

Wat is die superpower van jou?

• Is het dat jij enorm goed verbinding kunt maken met mensen?
• Ben jij super creatief en heb je volop leuke ideeën?
• Of kun je eindeloos praten over inspiratie die je hebt opgedaan uit boeken?

Als je dit 1-op-1 kunt inzetten, kun je dit ook voor een groep. Echt.

Zet zo je kracht in: je superpower

Bijvoorbeeld op deze manier: Je bent bewust even stil, haalt adem en bevriest dus niet. Dan herhaal je de vraag van de ander: “Ja, hoe dan?” Je zegt: “Goeie vraag.”

En je bent weer stil en leunt wat achterover op je stoel. Hiermee kalmeert je eigen stressbrein, je komt tot rust in jezelf. Nu voel je weer verbinding met de ander en kun je die een gevoel van rust geven.

Er zijn van die dingen die je niet verleert. Gelukkig maar.

Het is wennen én alert zijn dat ik moet remmen met mijn voeten en niet met mijn handen. Het voelt een beetje eng. Dat wel. Ik focus op mijn voeten en voel de regendruppels op mijn gezicht. En ben blij dat ik niet in die lawaaierige wachtruimte van de garage hoef te zitten.

En jij?

Je superpower hoort gewoon bij je. Maar soms kun je er niet bij, op het moment dat je bang bent om door de mand te vallen. Pas dan de 7 stappen toe, waardoor je weer alert bent en waarde biedt aan je deelnemers.

Wil je hierbij wat ondersteuning, zodat je echt dat vertrouwen voelt in jezelf op het moment dat het ineens heel eng voelt?