Soms denk je: ben ik wel goed genoeg?

Je weet dat je expert bent op je vakgebied.
Toch ben je wel eens ontevreden over je training.
Is het wel goed genoeg?

Gewoon doorgaan, hoe vaker ik voor de groep sta, hoe beter het zal gaan, denk je.

Je moet het zelf kunnen

Zo ook Joost. Hij is coach en helpt werknemers die bijna burn-out zijn. In de workshops en de coaching die hij geeft, ziet hij goed bij zijn cliënten waar het probleem zit. Hij stelt vragen waardoor ze ontdekken hoe het komt dat ze zo hard werken en richting een burn-out gaan.

Zelf is hij inmiddels ook enorm moe van het harde werken. Die paar vragen kan hij zichzelf natuurlijk wel stellen. Hij is tenslotte coach. Kom op, dat kun je, zegt hij tegen zichzelf. Nog even volhouden. Hij gaat snel weer door.

Ineens realiseert hij zich iets

Tot hij ’s avonds wéér uitgeblust op de bank zit en zich ineens realiseert dat zijn klanten ook bijna altijd vinden dat ze het zelf moeten kunnen oplossen.

Toch kloppen ze uiteindelijk bij hem aan. Ineens valt dan het kwartje: zij vragen om hulp en zetten daardoor stappen. Poeh, wat een lef tonen zij eigenlijk! Hij zucht eens diep. Misschien moet hij ook maar eens die lef tonen.

Hij grinnikt om zichzelf

Het is inmiddels een maand verder en hij heeft een wandelsessie met mij geboekt. Eigenlijk is de angel er al uit op het moment dat hij het probleem deelt met me.

‘Waarom moet jij dan zo hard rennen?’ vraag ik.

‘Zo ben ik opgevoed: hard werken, daar is nog nooit iemand aan doodgegaan. Mijn ouders zijn ondernemers.’

‘Dus jij moet jezelf voorbij rennen?’

Joost begint te grinniken: ‘Dat zeg ik precies altijd tegen mijn klanten!’

‘Dat snap ik, want het is moeilijk om dat van jezelf te zien, je belemmerende patronen zijn vaak onbewust. Dan heb je een ander nodig om je een spiegel voor te houden.’

Samen kom je verder

Ik geloof dat we als mensen elkaar nodig hebben. We zijn geschapen om in verbinding met elkaar te leven en elkaar te steunen. Kwetsbaarheid tonen is daarbij belangrijk. Hulp durven vragen en in de spiegel durven kijken.

Je blinde vlek

Want in je eentje blijf je in een kringetje ronddraaien en ga je steeds meer twijfelen. Logisch, want waarschijnlijk herhaal je steeds je eigen blinde vlek. Ook al ben je zelf coach en trainer en noem maar op.

Zo probeer je de volgende keer je training gewoon beter te doen. Maar dan twijfel je weer over iets anders. En na de derde keer wil je er mee stoppen. Ik ben niet goed genoeg, denk je.

Anders zou Joost nog steeds verzuchten: ik leer een ander hoe het moet en kan het zelf niet eens. Wat ben ik nou voor slechte coach?

Erkenning

Nu hij voor zichzelf heeft erkend dat hij niet alles in zijn eentje kan oplossen, vindt hij zichzelf juist een goede coach. Een coach die hulp vraagt.

Je hoeft het niet alleen te doen. Samen kom je verder.
Wil je een keer een uurtje met me sparren? Wees welkom.